Win de war on talent!

Recent mocht ik namens mijn bedrijf een nieuwe klant verwelkomen. Deze organisatie koos voor een langdurig traject om kennisontwikkeling centraal te stellen binnen hun (it)-organisatie. Nu heeft dit bedrijf veel te maken met leertrajecten, omdat het intensief betrokken is bij het inrichten, leveren en onderhouden van zowel de fysieke als technische zaken voor lagere scholen.

Je zou dus zeggen dat kennisontwikkeling voor een dergelijke organisatie een ‘no brainer’ is. Hun hele omgeving is er immers op ingericht om mensen (in dit geval kinderen) continu te laten leren. Dit kan op veel verschillende manieren en iedereen is het erover eens dat er niet één beste manier is. Wat voor het ene kind goed werkt, hoeft niet ook voor een ander te werken.

Wel is er een aantal vertrekpunten die bepalen of leren succesvol is. Allereerst moet er een visie zijn op leren. Zeg maar een cultuur waarin leren als iets vanzelfsprekends wordt gezien. Voor kinderen zijn wij daar eensgezind over, getuige de leerplicht.

Of je het nu leuk vindt of niet, wij vinden het volstrekt normaal dat het tot een bepaalde leeftijd moet. Daarnaast is het nodig om een en ander vast te leggen, zodat je kan zien wat de vorderingen zijn. Ook hier is er nauwelijks discussie over de noodzaak hiervan. Alles wordt gevolgd en vastgelegd en gerapporteerd in een of andere vorm.

Als er al discussie is, gaat het meestal over de vorm waarin iets wordt gedeeld, niet over het delen an sich. Ten slotte moet je een oplossing bieden – een leerplan of leerpad – waarmee je kunt leren en de elementen in je opneemt die van belang zijn. In de IT noemen wij dat een systeem of ‘tool’.

Succes verzekerd?

Als aan al het bovenstaande invulling is gegeven, ben je dan verzekerd van succes? Nee, natuurlijk niet. Want er speelt nog een heel ander fenomeen mee, namelijk of iemand echt wel wil leren.

Deze intrinsieke motivatie blijkt in de praktijk eerder uitzondering dan regel. Het is dus geen verrassing dat een leraar voor enige vorm van stimulatie en wellicht zachte dwang moet zorgen.

Alleen dan is er een redelijke kans op succes. Natuurlijk willen we dan ook nog het optimale punt bereiken, waarbij de leerervaring positief wordt beoordeeld. Leren moet leuk zijn.

De vertaalslag van dit praktijkvoorbeeld naar de grotemensenwereld is veel lastiger. Dat komt omdat wij keuzes veel te vrijblijvend maken, waardoor veel initiatieven vaak stranden in goede bedoelingen.

Dikwijls omdat er geen of onvoldoende invulling wordt gegeven aan de besproken uitgangspunten. Mede dankzij alle digitale ontwikkelingen is het niet echt moeilijk (meer) om op een fatsoenlijke wijze invulling te geven aan kennisontwikkeling. Daarvan is eigenlijk echt sprake wanneer een organisatie de strategische keuze maakt om ontwikkeling van kennis echt centraal te stellen.

Ik complimenteer de organisaties die dit doen. Want weet u? Zij gaan daarmee de war on talent winnen.

Noot: dit artikel is ook gepubliceerd op Ictmagazine.nl


Dit is een artikel van Robert Schendstok, Commercieel directeur van MyCademy.

Gerelateerde artikelen